Je angst in de ogen kijken
Door Natasja Helgers-Enter
Iedereen kent het gevoel van spanning. Soms is het een lichte kriebel, soms een complete blokkade met nog fysieke ongemakken van allerlei aard. En vaak... willen we er het liefst van weg.
Maar angst is er niet voor niets.
Het is een signaal – ooit heeft hierop acteren je gered.
En daarmee is het nu een uitnodiging. En ja, soms ook een keiharde spiegel.
In mijn werk bij Remonte én in mijn eigen leven ben ik angst en spanning vaak tegengekomen. En NOG steeds!
Onderweg heb ik wel wat geleerd: als je systematisch naar de bron van die spanning toewerkt, kom je uit bij waardevolle inzichten, kan je keuzes maken EN...kan je weer vooruit.
Daarom werk ik vaak met een model in vijf lagen.
Geen strak schema, maar een richtingaanwijzer, een kapstop om de angst in de ogen te kijken en zicht te krijgen op groei en je leven.
5-lagenmodel bij angst
- Gedrag – Wat doe je als je angst voelt?
- Gedachten – Wat zeg je tegen jezelf?
- Gevoel – Wat voel je in je lijf?
- Oorsprong – Wanneer begon dit patroon?
- Behoefte – Wat had je écht nodig?
Laat ik het concreet maken met twee momenten uit mijn eigen leven.
Naar het strand met Mapache
Het idee alleen al voelde als een droom: met Mapache naar het strand.
Maar eerlijk? Ik vond het super spannend.
Mijn hoofd had al 100.000 scenario’s verzonnen over wat er allemaal mis kon gaan, zelfs nog voor ik onderweg was naar Zeeland.
Nieuwe omgeving, druk verkeer om er te komen, de wijdsheid van het strand, de onvoorspelbaarheid van eigenlijk alles. Wat als hij schrikt en ik vlieg eraf? Wat als ik de controle verlies? Wat als hij in paniek raakt? Wat als ik er niet voor hem kan zijn?
Gedrag: Ik hield strak de teugels in handen. Letterlijk en figuurlijk.
Gedachten: “Wat als hij spackt?” “Kan ik dit wel?” “Het arme dier...is wel beetje heel veel voor hem zo...”
Gevoel: Knijp in mijn buik, snel buiten adem, spanning in mijn armen en benen. Ik verloor zelfs op het strand even mijn beugel, zo zat ik te klemmen. Gebeurt me normaal nooit!
Oorsprong: Dit was spannend, omdat ik het niet kon overzien. En eerlijk? Ik vertrouwde mezelf stiekem toch nog niet 100%. Daarbij wilde ik dat dit óók voor Map een goede ervaring zou worden. Eraf vliegen? No way. Ik heb mentaal en fysiek al genoeg deuken opgelopen de laatste jaren.
Behoefte: Veiligheid, vertrouwen en ruimte om het stap voor stap te doen en terug te schakelen als het zo voelde. Gelukkig was ik samen met een vriendin. Zij komt al jaren daar, heeft haar paarden dit stap voor stap geleerd, heeft mega vertrouwen in zichzelf en haar paard en daarmee straalden ze samen de rust uit die Mapache en ik nodig hadden.
Dit inzicht kwam echter achteraf pas; toen ik onderweg was, het aanging.
Halverwege bouwde Map enorme spanning op. We hebben toen letterlijk alles even rustig aan gedaan. Ademhalen. Stappen. Weer echt even om ons heen kijken en ook in de verte durven kijken. En het werkte. Op de terugweg... kon hij los. En ik ook.
En dat was zó bijzonder: ik durfde het aan om hem te vertrouwen. En mezelf ook. 💪
Toen konden we genieten.
Ga ik nou de volgende keer zonder die shit-show in mijn hoofd daarheen?
Nee hoor. Toen mijn vriendin vroeg of ik volgend jaar weer kwam, begon SHIT FM meteen met – pfff, ja, maar dan weet hij dat hij mag gaan, kan ik dat wel aan? En als het dan geen mooi weer is en de golven hoger zijn?
Dussss...ik hoef vast niet meer te vertellen.
Ik weet alleen 1 ding wel: aan de andere kant van deze angst en de spanning ligt hier letterlijk VRIJHEID. Dus ik ga volgend jaar met liefde voor mezelf en mijn paard en een kriebel in mijn buik, dit avontuur echt weer aan!
De aanstaande Rebel Travel naar Gressoux
Binnenkort vertrek ik op Rebel Travel met een groep business women en Professional Rebel Jip. Best spannend: veel onbekende mensen, geen controle over het programma. Ja we gaan aan onze business werken (dat kan ik), maar, Jip kennende, ook oefeningen doen die diep kunnen raken. En heb ik daar wel zin in? Vooral één triggerde me enorm, terwijl Jip die vol enthousiasme aankondigde: een oefening waarin je je kwaadheid eruit mag laten komen.
Gedrag: Mijn hoofd zei meteen: “Oh hell no.” – en ik merk dat ik allerlei vormen van ontwijkend gedrag ga vertonen en al plannen maak om me terug te trekken.
Gedachten: “Misschien gaat de oefening toch niet door, als het programma nog niet bekend is”, “Misschien ben ik dan toch nog even wat anders aan het doen”, “Wat als ik de controle verlies?” “Wil ik wel dat mensen dit van me zien?”
Gevoel: Onrust, lichte paniek, beklemming op mijn borst.
Oorsprong: Mijn weerstand tegen boosheid en loslaten zit vooral in het feit dat ik mezelf echt verschrikkelijk vind als ik boos ben. Ik ben dan genadeloos hard en gemeen, en die kant van mij... die laat ik liever niet aan iemand zien. Die zet ik alleen in als ik mijn kinderen of mijn gezin of iets wat me ontzettend dierbaar is, moet beschermen.
Behoefte: Eigenlijk wil ik nog niet...maar misschien helpt straks de veiligheid in het contact, vertrouwen in de groep met wel om het toch te doen. Dat gaan we ontdekken.
Mijn paarden spiegelen me hier al weken op. Onzekerheid. Frustratie. Controle. Ze laten me zien wat ik zelf nog niet los durf te laten of eigenlijk: niet onder ogen durf te komen. En precies dat is waarom ik toch ga. Omdat er groei zit aan de andere kant van deze angst en spanning. En ik ben daar heel erg benieuwd naar.
1 van de inzichten hierover heb ik al schrijvende al opgedaan: als ik zelf de grootsheid en wijdsheid van het leven op alle lagen ga omarmen en zelf mijn challenges echt aan blijf gaan, dan ben ik ook authentiek genoeg voor mensen om dit samen met mij aan te gaan.
De overige inzichten ga ik opdoen in Gressoux en deel ik later deze winter graag met je.
✨ Wat je angst je wil vertellen
Spanning ontstaat vaak als je hart een sprong wil maken, maar je hoofd nog niet durft te springen.
En dat is oké.
Angst wijst ons de weg.
Als we durven kijken. Laag voor laag.
En als we de juiste ruimte creëren — met een paard, in de natuur, met zachte begeleiding — dan kan zelfs een paniekmoment de poort worden naar vrijheid en vertrouwen.
Wil jij ook aan de slag met jouw angsten en spanning?
In het winterprogramma van SPARKS gaan we één avond werken aan Paarden & Angst.
We gaan deze aanpak samen verdiepen en er ook echt mee aan de slag.
Alle inspiratieavonden vind je op www.remonte.nl.
En herken jij jezelf in dit verhaal en voel je dat er ook bij jou iets wil schuiven?
Vraag dan een gratis Perspectief-call aan – even sparren, zonder druk.
Stuur me een mail of app, of laat simpelweg je mailadres achter.
De angst mag er zijn.
Maar kijk ‘m in de ogen en krijg grip op je leven!